Μια οικογενειακή ιστορία: Το τρίτο κορίτσι

Η οικογένεια της γιαγιάς μου ζούσε στην Κωνσταντινούπολη. Ο παππούς της ήταν έμπορος, είχε μια πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Είχε ένα γιο, τον πατέρα της και μια κόρη. Ο πατέρας της σπούδαζε στην Εμπορική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και επιπλέον έκανε μαθήματα ξένων γλωσσών στο σπίτι. Μιλούσε εκτός από ελληνικά και τούρκικα, αγγλικά, ιταλικά και ρουμάνικα. Ο παππούς μαζί με τη μητέρα του και την αδελφή του, έφυγε από την Πόλη κυνηγημένος από τους Tούρκους μετά το θάνατο του πατέρα του από τους Tούρκους.

Ήρθαν στην Χίο όταν ήταν 17 χρονών.

Λίγα χρόνια μετά κατατάχθηκε στο στρατό και πολέμησε στη Μικρά Ασία από όπου επέστρεψε παντρεύτηκε στη Χίο με την κόρη ενός δασκάλου, η οικογένεια του οποίου είχε έλθει λίγα χρόνια πριν επίσης από την Κωνσταντινούπολη.

Μη μπορώντας να συνεχίσει την αγροτική φτωχή ζωή του νησιού, έφυγε από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου έζησε 7 χρόνια, ασχολούμενος με το εμπόριο χωρίς επιτυχία, αφήνοντας γυναίκα και δύο παιδιά να τον περιμένουν στο νησί.

Γύρισε, αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στην κοινωνία του νησιού και έφυγε για τη Θεσσαλονίκη έχοντας πλέον και τρίτο κορίτσι που ήταν μόλις 2 ετών.

                                                                                              Προσωπική ιστορία από τον Νίκο Κόκκινο